Τερηδόνα

Η τερηδόνα είναι νόσος που οφείλεται σε μικροοργανισμούς που υπάρχουν φυσιολογικά στην στοματική κοιλότητα και έχουν την ικανότητα να διασπούν τους υδατάνθρακες παράγοντας οξέα, τα οποία διαβρώνουν την επιφάνεια του δοντιού.

Αιτιοπαθογένεια.

Η τερηδόνα είναι νόσος των σκληρών οδοντικών ιστών, η οποία χαρακτηρίζεται από απομεταλλικοποίηση της ανόργανης και αποδομή της οργανικής δομής του δοντιού. Οφείλεται σε ειδικούς μικροοργανισμούς, που υπάρχουν φυσιολογικά στην στοματική κοιλότητα και καλούνται τερηδονογόνοι.

Οι τερηδονογόνοι μικροοργανισμοί σχηματίζουν μεγάλες ομάδες στην επιφάνεια των δοντιών (οδοντική πλάκα) και προκαλούν ζύμωση των υδατανθρακών, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή οξέων.

Τα οξέα που παράγονται από τους μικροοργανισμούς της οδοντικής πλάκας προκαλούν απασβέστωση, δηλαδή απώλεια ανόργανων συστατικών από τους σκληρούς οδοντικούς ιστούς, με αποτέλεσμα την δημιουργία της τερηδονικής κοιλότητας. Η ύπαρξη και μόνον των τερηδονογόνων μικροοργανισμών δεν είναι ικανή να προκαλέσει εκδήλωση της νόσου, δηλαδή εμφάνιση τερηδονικής κοιλότητας.

Επιπλέον παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο είναι η διατροφή αλλά και η αντίσταση του ξενιστή στην δράση των μικροβίων.

Ο ρόλος της διατροφής

Όταν η διατροφή είναι πλούσια σε υδατάνθρακες όπως π.χ. τροφές πλούσιες σε ζάχαρη, άμυλο κτλ. τότε υπάρχει συνεχής τροφοδότηση των τερηδονογόνων μικροοργανισμών με πρώτη ύλη για την πραγματοποίηση ζύμωσης και παραγωγή οξέων. Η παραγωγή οξέως έχει ως αποτέλεσμα την πτώση του pH στην στοματική κοιλότητα και την πρόκληση απασβέστωσης.

Ο ρόλος του ξενιστή

Η ικανότητα του ξενιστή να προστατευτεί από τη δραστηριότητα των τερηδονογόνων μικροοργανισμών έγκειται σε δύο σημεία: στην ύπαρξη του σάλιου και την αντοχή των δοντιών στην τερηδόνα.

Το σάλιο αποτελεί προστατευτικό παράγοντα στην δημιουργία της τερηδόνας λόγω τριών βασικών ικανοτήτων του έχει:

  • Αποτελεί ρυθμιστικό διάλυμα, το οποίο έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει το όξινο pH που δημιουργείται από την δράση των μικροοργανισμών.
  • Περιέχει διαλυμένα ανόργανα συστατικά όπως ασβέστιο, φωσφόρο και φθόριο τα οποία η απασβεστωμένη επιφάνεια του δοντιού έχει την ικανότητα να επαναπρολαμβάνει και να αυτοϊάται.
  • Περιέχει αντιμικροβιακές ουσίες (όπως, π.χ., λυσοζύμη) και αντισώματα, που περιορίζουν την ανάπτυξη των μικροοργανισμών.

Παράγοντες που παίζουν ρόλο στην ικανότητα των δοντιών να ανθίστανται στην τερηδονογόνο δράση των μικροβίων είναι:

  • Η μορφολογία τη επιφάνειάς τους: Δόντια με αδρή επιφάνεια κατακρατούν ευκολότερα την τροφή.
  • Η διάπλαση - ενασβέστωσή τους: Δόντια με υψηλή περιεκτικότητα σε ιόντα φθορίου είναι ανθεκτικότερα, γι' αυτό και το φθόριο χρησιμοποιείται για την πρόληψη της τερηδόνας.
Κύλιση στην Αρχή